ความเป็นมาของรองเท้าส้นสูง

นานมาแล้วเชื่อกันว่า..รองเท้าส้นสูงได้ถูกคิดค้นมาเพื่อแก้ปัญหาให้กับคนขี่ม้าที่มันจะทำเท้าลื่นไหล

หลุดออกจากเหล็กวางเท้า โดยรองเท้าที่ใช้ในการแก้ปัญหาดังกล่าวได้ถูกออกแบบให้มีความสูง

ประมาณ 1 นิ้ว ถึง 1นิ้วครึ่ง ปรากฎเป็นครั้งในราวคริสต์ศตวรรษที่15 (ค.ศ.1500)ซึ่งลักษณะของรองเท้า

ส้นสูงที่ว่านี้ก็คือรองเท้าบูทของคาวบอยในสมัยนั้นนั่นเอง

รองเท้าสำหรับขี่ม้านี้เองที่เป็นต้นแบบของรองเท้าส้นสูงในช่วง 3 ทศวรรษแรกโดยในฝรั่งเศสเป็น

ประเทศแรกที่ใช้รองเท้าส้นสูงโดยเฉพาะในหมู่ผู้ชายจนส้นของรองเท้าเริ่มสูงขึ้นและบางลงจนไม่

สามารถนำมาใช้เป็นประโชน์กับการขี่ม้าได้อีก ต่อมาในช่วงปี ค.ศ.1600 รองเท้าส้นสูงกลับใช้เป็นแฟชั่น

เฉพาะในราชสำนักแทนซึ่งรองเท้าส้นสูงของผู้ชายในสมัยนั้นมีความสูงประมาณ3-4นิ้วเลยทีเดียวค่ะ

ทั้งนี้ในปี ค.ศ.1533 ภรรยาแคระของ Duke of orleans ได้ไหว้วานให้ช่างทำรองเท้าออกแบบรองเท้าให้

เธอคู่หนึ่งเพื่อเพิ่มความสูงของเธอและให้เป็นทั้งรองเท้าแฟชั่นโดยรองเท้าของเธอคู่นี้เพิ่มพื้น

รองเท้าให้สูงขึ้นทั้งด้านนิ้วเท้าและส้นเท้าด้วย ทำให้มีลักษณะคล้ายรองเท้าส้นตึกแต่ตรงส้นจะมี

ความสูงมากกว่า

จากนั้นมารองเท้าส้นสูงก็เป็นที่นิยมอย่างมากและแพร่หลายอย่างรวดเร็ว ทั้งชายและหญิงในราชสำนัก

ของฝรั่งเศสและยังกระจายไปถึงพวกชนชั้นขุนนางในประเทศอื่นๆอีก รองเท้าส้นสูงจึงกลายเป็น

สัญลักษณ์ของความมั่งคั่ง มั่งมี ดังนั้นทั้งชายและหญิงจึงได้ใส่รองเท้าส้นสูงเพื่อแสดงออกถึงความเป็น

ชนชั้นสูงตลอดศตวรรษที่17และ18

อย่างไรก็ดีเมื่อเข้าใกล้ช่วงปติวัติฝรั่งเศสในช่วงปลายของ ค.ศ.1700 ความนิยมใส่รองเท้าส้นสูงก็เสื่อม

ลงและตลอดศตวรรษที่18ทั้งชายและหญิงเลือกที่จะใส่รองเท้าราบพื้นและรองเท้าแตะแทน ทว่าแฟชั่น

รองเท้าส้นสูงกลับฟื้นขึ้นและเป็นที่นิยมอีกครั้งราวปลายศตวรรษที่18ในหมู่สาวๆทั่วไป

ถึงกระนั้น ในปัจจุบันก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารองเท้าส้นสูงยังคงไว้ซึ่งกลิ่นอายของความมีสง่า ราศี

จึงไม่แปลกใจว่าบริษัทหรืองานโชว์สินค้าต่างๆจะให้พนักงานหญิงสวมรองเท้าส้นสูงไว้เพื่อให้ตัว

สินค้าดูมีมูลค่าเพิ่มขึ้นนั่นเอง..

ขอบคุณข้อมูลจาก ผู้จัดการออนไลน์